ORDEN XONICO

A orde jónico é o segundo, en sentido cronolóxico, das ordes arquitectónicas clásicos que tivo a súa orixe cara ao século VIN a. C. na costa oeste de Asia Menor e nas illas Cícladas, arquipélago situado ao sueste de Grecia no Mar Exeo. Máis esvelto e airoso que a orde dórico, deixou abundantes mostras do seu estilo, das que, como exemplo, cabe destacar o Templo de Atenea Niké na Acrópole de Atenas.

Caracterízase polas seguintes peculiaridades:

* A columna vai dotada de basea. Trátase dunha peza de apoio composta por tres molduras: dous boceles circulares ou medios touros e unha escocia intercalada entre ambos. En ocasións, esta basea apoia á súa vez sobre un plinto, peza prismática de planta cadrada de pouco espesor.
* O fuste é de sección circular, e adoita presentar un lixeiro éntasis ou gálibo. Está acanalado por 24 estrías separadas entre si por finos filetes longitudinales. O tamaño total da columna adoita ser de dezaoito módulos e o do propio fuste de dezaseis.
* O capitel é o elemento máis representativo desta orde e recoñécese polas dúas volutas ou espirais con que se adorna. Forman parte do equino que se completa con outros ornamentos en forma de ovas e dardos.
* O entablamento mide xeralmente un quinto da orde total. Está formado por:
ou O arquitrabe, que se mostra usualmente descomposto en tres bandas horizontais superpuestas e graduadas.
ou O friso é unha banda continua (sen metopas nin triglifos) adornada cunha sucesión de figuras en relevo. Carga directamente sobre o arquitrabe.
ou A cornixa coroada polo beirado forma un saledizo que xeralmente conta cun moldura de tipo cimacio.