Publicado o 17 Marzo, 2008 na sección Taboleiro Transversal por Xulio Dobarro

Foron nove días coas respectivas noites moi intensos. Todo empezou o día sete de marzo cando de boa hora se iniciou a travesía terrestre. A primeira parada nocturna realízase case na fronteira con Franza, en Lloret de mar. Isto quere dicir que despois de máis de doce horas de autobús o corpo pide descanso, pero o que se lle dá é esmorga; o alumnado de cuarto da ESO non está disposto a desperdiciar un só minuto de lecer, tanto é así que esta primeira noite fóra da casa para moitos/as a primeira sen a custodia familiar pode ser unha boa ocasión para a parranda e non se pode desperdiciar. Non hai oportunidade para ir á discoteca e polo tanto organízan a festa pola súa conta.

A segunda etapa non está menos exenta de abondante quilometraxe porque desde o punto anterior hai que procurar chegar ata Niza. Aquí a situación non só mellora senón que se complica nada máis chegar, despois de ter pasado por lugares como Mónaco e abeirando toda a costa azul. A orixe da complicación arranca de que a hospedaxe non resulta do agrado dos rapaces e os responsables daquela adoptan unha aptitude desafiante e dunhas esixencias que non se correspondían coas prestacións. A noite foi longa e tensa porque pesaba sobre nós a posible non devolución da fianza depositada de vinte euros per cápita.

Abandonamos Franza e dispómonos a cruzar os Alpes en dirección a Venecia. A paisaxe xa mudara varias veces de aspecto despois de ter recorrido máis de mil quiñentos Km e deixar atrás os Pirineos ao lonxe ou a comarca dos Monegros, ou a comarca da Camarga francesa regada en parte polo Ródano;e este país do Languedoc e da Provenza tan querido polos pintores impresionistas franceses; pero agora esta terra agreste e montañosa italiana daba paso aos cultivos de vide e flores en bancais case inaccesibles ao pé do mar Mediterráneo, e logo de moitas reviravoltas chegamos á horta de Venecia cando xa é de noite e nos vemos nunha península para o día seguinte acercarnos á cidade das góndolas.

Antes de Venecia,a cidade de Verona dános un respiro de autobús e serve de exemplo de tradición romana polo seu anfiteatro, ben conservado, e por outro lado tamén de lenda arredor dos amantes Romeo e Xulieta. Visitamos e percorremos as rúas desta cidade entrañable e romántica e a maioría dos compoñentes do grupo non deixaron de facerse algunha foto ao pé do monumento a Xulieta para desexarse moitos éxitos na conquista amorosa.